طراحی طرح درس سینماتیک بر اساس یادگیری شناختی و با استفاده از طرحواره های شناخته شده ی دانش آموزان در این زمینه

یکی از مهمترین مباحث مطرح در آموزش فیزیک، بهینه کردن راهبردهای آموزشی با هدف یادگیری بهتر است. هدف از انجام این پژوهش طراحی یک روش آموزشی موثر جهت رفع طرحواره ی شناخته شده ی "یکسان دانستن مفاهیم مکان و سرعت" است. این پژوهش بر لزوم توجه به طرحواره های اولیه دانش آموزان در هنگام آموزش تأکید دارد و بر اساس روانشناسی شناختی، الگویی تلفیقی از چند روش آموزشی ارائه می کند. این روش علاوه بر آموزش معنی دار مفاهیم پایه و اساسی سینماتیک، هدف کلی رفع طرحواره ی فوق را نیز دنبال می کند. طرحواره ای که حتی پس از آموزش سنتی یا همچنان به قوت خود باقی می ماند و یا تغییر بسیار اندکی می کند. مبانی نظری این تحقیق، منطبق بر نظریه ی طرحواره ها و دیدگاه علوم شناختی است. برای جمع آوری داده های این مطالعه از مجموعه سوالاتی در زمینه ی مفاهیم حرکت استفاده شد که محتوای این سوالات از طریق بررسی پیشینه ی پژوهش و همکاری تعدادی از دبیران فیزیک انتخاب گردید. طرح درس و مصاحبه با شاگردان در یکی از مدارس دولتی منطقه ی انگوران زنجان اجرا شد. این پژوهش بر روی یک نمونه ی 30 نفری از دانش آموزان دختر سال اول (پیش از آموزش سنتی سینماتیک) و سال دوم (پس از آموزش سنتی سینماتیک ) دوره متوسطه انجام شده است. جمع آوری اطلاعات بصورت پرسشنامه و مصاحبه بوده است . نتایج حاصل نشان می دهد که اکثر دانش آموزان پس از ارائه ی روش جدید، رویکرد متفاوت و بهتری در پاسخ گویی به سوالات در بافت های مختلف پیدا می کنند. بنابراین معلمان می توانند با درنظر گرفتن ریشه ی اشکالات مفهومی شاگردان، آموزش را به گونه ای هدایت کنند که به ایجاد طرحواره های مفهومی منسجم در سینماتیک و سایر مفاهیم فیزیک منجر شود.